19 July 2010
Dear Friends,
I have experienced being interviewed by Ms. Korina Sanchez for her show; Rated K over Channel 2. It was actually in August 2006. Four years ago, and I would say I am still striving hard. It was truly a great experience. To be able to share your experiences, struggles and triumphs with the rest of the world. You see, I was able to make it, to be on top through hardworks and prayers. You too, can do the same or even more than I have ever achieved so far, just have faith in yourself and with the LORD. Hope you would be inspired by it. Thanks for watching!
Monday, July 19, 2010
Tuesday, July 13, 2010
Once, I was a TEACHER
July 14, 2010
Literally, I was once a teacher in FEU under Masscom Department. I think it was in 1995. I taught RTV 11 or Radio and TV Broadcasting for a semester. I can still recall my students were so surprised when they all got their respective final grades from me. Yeah, I was one of those teachers who was so giving to shower students with a flat one (100%) grades. Some of them even reiterated with me that,it was their first time in their student's life to experience having such a wonderful grade! and of course, I felt so proud of myself then, having been able to make them happy, seeing them smiling face to face with me. I love making other people happy in my own little ways. Of course, I only gave those excellent grades to the deserving ones, and most of them so far deserved their grades, since, RTV 11 then was more of applications than theoretical. Well, after experiencing that joy of being with students ( I remember, I even managed to buy some food stuffs like doughnuts and sandwiches for the birthday celebrants of the day, haha! ) and they liked it, we would sing then a Happy Birthday song, and later everybody would step out of the classroom smiling, especially the birthday celebrant. With such humble small acts, my former students were still communicating with me, few years after. Pero sabi nga, kung tutuusin, lahat tayo ay mga guro sa araw-araw na ito ng buhay, sa sarili nating mga paraan. Lahat tayo ay natututo, nag-aaral, naglalakbay at bumubuo ng mga pangarap sa loob at labas man ng totoong eskwelahan at gusto kong sabihin na, tayo mismo ay estudyante at guro ng ating mga sarili, sa pamamagitan ng ating mga pang araw-araw na mga karanasan.
Literally, I was once a teacher in FEU under Masscom Department. I think it was in 1995. I taught RTV 11 or Radio and TV Broadcasting for a semester. I can still recall my students were so surprised when they all got their respective final grades from me. Yeah, I was one of those teachers who was so giving to shower students with a flat one (100%) grades. Some of them even reiterated with me that,it was their first time in their student's life to experience having such a wonderful grade! and of course, I felt so proud of myself then, having been able to make them happy, seeing them smiling face to face with me. I love making other people happy in my own little ways. Of course, I only gave those excellent grades to the deserving ones, and most of them so far deserved their grades, since, RTV 11 then was more of applications than theoretical. Well, after experiencing that joy of being with students ( I remember, I even managed to buy some food stuffs like doughnuts and sandwiches for the birthday celebrants of the day, haha! ) and they liked it, we would sing then a Happy Birthday song, and later everybody would step out of the classroom smiling, especially the birthday celebrant. With such humble small acts, my former students were still communicating with me, few years after. Pero sabi nga, kung tutuusin, lahat tayo ay mga guro sa araw-araw na ito ng buhay, sa sarili nating mga paraan. Lahat tayo ay natututo, nag-aaral, naglalakbay at bumubuo ng mga pangarap sa loob at labas man ng totoong eskwelahan at gusto kong sabihin na, tayo mismo ay estudyante at guro ng ating mga sarili, sa pamamagitan ng ating mga pang araw-araw na mga karanasan.
Monday, July 12, 2010
I AM A PARENT!
July 13, 2010 6:30 AM
Dear Friends,
I am a parent. I want you to realize that my kids are grown ups now. I have a 16 year old girl; Anna, and a 14 year old boy; Anton. I would like to say there is truly a great joy in being a parent. That is why, you can expect that I would know, what I'd talk about concerning your relationships with your parents and your peers. I myself gives so much value and emphasis with the education of my children, just like the rest of the parents in the whole world. As I have mentioned in my earlier notes, I would strive hard for my doctorate degree no matter what. I know the importance of having a title in your name. Society most of the time are good with those people who are successful educationally and this is of course my dream for my kids, I want them both to finish college and eventually have their respective titles for themselves. I always say that I already worked hard for my kids's future; they already have at this early, their own respective house and lots, one condominium unit each, some parcels of coco and rice plantations under their names and of course, my business, but still I want them to create something from their own sweat and blood too. Iba na yung may naipundar din sila mula sa sarili nilang pagsisikap. So far, I am proud that even this early, ay may kanya-kanya na silang rakets. Palibhasa ay naituro at na-expose ko sila sa performing arts ay ito ang pinagkakakitaan nila. Si Anna ay madalas kinukuhang lead roles sa mga musical plays at kumikita na siya mula roon kahit papaano, aside from the fact na malaki at maganda ang plano ng Viva Films sa kanya base sa pag-uusap namin ni Ms. Veronique at Mr. Vic Del Rosario. Pero siyempre, kahit saang larangan hindi ka dapat umaasa nang lubos sa mga pangako. Kailangang pinagtatrabahuhan mo ang lahat. Si Anton rin ay kumikita na kapag kinukuha siya sa mga indie films sa UP. Nakakatuwa na ang mga anak ko ay hindi masyadong masisipag kapag nasa bahay, dahil nasanay sila na may mga katulong simulat-simula pa, pero pagdating naman sa performing arts ay maaasahan mo sila. At dun ako bumabawi sa kanila!
Dear Friends,
I am a parent. I want you to realize that my kids are grown ups now. I have a 16 year old girl; Anna, and a 14 year old boy; Anton. I would like to say there is truly a great joy in being a parent. That is why, you can expect that I would know, what I'd talk about concerning your relationships with your parents and your peers. I myself gives so much value and emphasis with the education of my children, just like the rest of the parents in the whole world. As I have mentioned in my earlier notes, I would strive hard for my doctorate degree no matter what. I know the importance of having a title in your name. Society most of the time are good with those people who are successful educationally and this is of course my dream for my kids, I want them both to finish college and eventually have their respective titles for themselves. I always say that I already worked hard for my kids's future; they already have at this early, their own respective house and lots, one condominium unit each, some parcels of coco and rice plantations under their names and of course, my business, but still I want them to create something from their own sweat and blood too. Iba na yung may naipundar din sila mula sa sarili nilang pagsisikap. So far, I am proud that even this early, ay may kanya-kanya na silang rakets. Palibhasa ay naituro at na-expose ko sila sa performing arts ay ito ang pinagkakakitaan nila. Si Anna ay madalas kinukuhang lead roles sa mga musical plays at kumikita na siya mula roon kahit papaano, aside from the fact na malaki at maganda ang plano ng Viva Films sa kanya base sa pag-uusap namin ni Ms. Veronique at Mr. Vic Del Rosario. Pero siyempre, kahit saang larangan hindi ka dapat umaasa nang lubos sa mga pangako. Kailangang pinagtatrabahuhan mo ang lahat. Si Anton rin ay kumikita na kapag kinukuha siya sa mga indie films sa UP. Nakakatuwa na ang mga anak ko ay hindi masyadong masisipag kapag nasa bahay, dahil nasanay sila na may mga katulong simulat-simula pa, pero pagdating naman sa performing arts ay maaasahan mo sila. At dun ako bumabawi sa kanila!
KAHIT TAG-LISH PWEDE NA!
July 13, 2010 12:14 AM
Friends at mga Ka-Tropa,
Oo, kahit Tag-lish pwede na! Unang-una, ang pinaka target ko talagang tulungan at bigyan ng advice ay ang mga kabataang Pinoy. Alam kong marami rin sa atin ang mas nae-express ang nasasaloob at damdamin kung hindi na gagamit pa ng English. Okay lang. Mga puso ang nag-uusap dito at yun ang mahalaga, ang sensiridad natin sa isa't-isa. Pinoy ako, pinoy kayo, pinoy tayo ika nga, uulitin ko kahit saang estado man tayo nagmula ay welcome dito. Gusto ko lang makatulong. Kagaya ninyo ay hindi rin ako perpekto, natural dahil tao lang tayo, pero sama-sama tayong matuto nawa sa ating mga pagkakamali sa buhay. Ang mga pagkakamaling ito ang nagiging mga sandata natin upang maging mas malakas at matatag! At kaya nga may tinatawag na pagkamulat sa paligid ay upang pwede naman kaseng huwag na nating personal na maranasan pa ang mga pagkakamali upang magbigay ng aral sa atin. Tumingin tayo sa paligid natin, sa karanasan ng ating mga kakilala at kaibigan ay pwede na tayong matuto at kung magkataon ngang huli na ang lahat ay ito nga ang saysay ng blog na ito. Ang payuhan ko kayo, sa abot ng aking makakaya at kaalaman upang baka sakaling makatuwid ito ng baluktot kahit papaano kung pakikinggan ninyo. Muli, narito ang blog na marahil ay matagal nang inaantay ng mga kabataan. Dumulog kayo, magtapat. Sa paraang madali at alam nating kayang-kaya nating gawin; ang humarap sa computer at buksan ang puso kahit di tayo magkakapatid sa dugo o magkakapamilya at least pwedeng kapuso hehehe (sana hindi corny!) lahat ng tao ay may problema, mabigat, mas mabigat, pinaka mabigat, pero ang lahat ng problemang ito ay totoong hindi ibibigay ng Panginoon kung hindi natin kayang dalhin. Lahat ng pangyayari sa mundo ay kaloob ng maykapal. Huwag na huwag sana nating tawaran ang kanyang kakahayan. Manalig sa Kanya. Magsumikap para sa mga pangarap dahil ang katuparan ng ating mga pangarap at kung gaano katayog ang mararating ng mga ito ay nasa ating mga kamay nakasalalay. Higit sa lahat ay tunay na magtiwala sa sarili, isipin ninyong kung nakaya ng iba, ay kayang-kaya rin ninyo. Walang imposible sa taong nagsusumikap para sa pangarap at kumakapit sa Panginoon! Habang may hininga, may pag-asa!
Friends at mga Ka-Tropa,
Oo, kahit Tag-lish pwede na! Unang-una, ang pinaka target ko talagang tulungan at bigyan ng advice ay ang mga kabataang Pinoy. Alam kong marami rin sa atin ang mas nae-express ang nasasaloob at damdamin kung hindi na gagamit pa ng English. Okay lang. Mga puso ang nag-uusap dito at yun ang mahalaga, ang sensiridad natin sa isa't-isa. Pinoy ako, pinoy kayo, pinoy tayo ika nga, uulitin ko kahit saang estado man tayo nagmula ay welcome dito. Gusto ko lang makatulong. Kagaya ninyo ay hindi rin ako perpekto, natural dahil tao lang tayo, pero sama-sama tayong matuto nawa sa ating mga pagkakamali sa buhay. Ang mga pagkakamaling ito ang nagiging mga sandata natin upang maging mas malakas at matatag! At kaya nga may tinatawag na pagkamulat sa paligid ay upang pwede naman kaseng huwag na nating personal na maranasan pa ang mga pagkakamali upang magbigay ng aral sa atin. Tumingin tayo sa paligid natin, sa karanasan ng ating mga kakilala at kaibigan ay pwede na tayong matuto at kung magkataon ngang huli na ang lahat ay ito nga ang saysay ng blog na ito. Ang payuhan ko kayo, sa abot ng aking makakaya at kaalaman upang baka sakaling makatuwid ito ng baluktot kahit papaano kung pakikinggan ninyo. Muli, narito ang blog na marahil ay matagal nang inaantay ng mga kabataan. Dumulog kayo, magtapat. Sa paraang madali at alam nating kayang-kaya nating gawin; ang humarap sa computer at buksan ang puso kahit di tayo magkakapatid sa dugo o magkakapamilya at least pwedeng kapuso hehehe (sana hindi corny!) lahat ng tao ay may problema, mabigat, mas mabigat, pinaka mabigat, pero ang lahat ng problemang ito ay totoong hindi ibibigay ng Panginoon kung hindi natin kayang dalhin. Lahat ng pangyayari sa mundo ay kaloob ng maykapal. Huwag na huwag sana nating tawaran ang kanyang kakahayan. Manalig sa Kanya. Magsumikap para sa mga pangarap dahil ang katuparan ng ating mga pangarap at kung gaano katayog ang mararating ng mga ito ay nasa ating mga kamay nakasalalay. Higit sa lahat ay tunay na magtiwala sa sarili, isipin ninyong kung nakaya ng iba, ay kayang-kaya rin ninyo. Walang imposible sa taong nagsusumikap para sa pangarap at kumakapit sa Panginoon! Habang may hininga, may pag-asa!
EVERYONE HAS A RIGHT TO DREAM!
July 12, 2010
Friends, I am very determined to share with you thoughts and exposures I have experienced so far, especially with the youth of today's generation. Technology via the internet can literally connect us together, wherever you are. It is truly an honor to serve you through this humble way. Please write me and your concerns be heard by me. Again, as I have mentioned in my earlier initial message, we are free to create dreams because it's FREE. Poverty is definitely not a hindrance to succeed in life. Go on, search for your stars! Pilitin ninyong maging proud ang family nyo sa inyo at lalu na ikarangal nyo ang inyong sarili. Para magpakilala nang husto sa inyo ay heto ang ilan sa mga pinagdaanan ko sa buhay:
Pangatlo sa pitong anak ng isang magkakalesa at magtitinda ng gulay sa palengke. Pagka-graduate ko sa high school ay lumuwas na ako sa Maynila para makipagsapalaran. Sa kagustuhan kong makapag-aral ng college ay pinasok ko ang ibat-ibang trabaho sa edad na 16 nag janitor ako, nagtinda ng tickets ng sweepstakes, nagroom boy sa isang massage parlor, nag messenger, naging library clerk sa La Salle Taft, nagtrabaho bilang service crew sa McDonalds, Landmark, nag service crew sa Wendy's sa Sta. Mesa, naging marketing executives sa tatlong iba't-ibang courier companies hanggang makapagtayo ng sariling courier/forwarding company; ang RML Courier Express Int'l Corp., na ngayon ay 13 years nang nagbibigay ng trabaho sa humigit kumulang pitumpung empleyado nito. Nakapagtapos ako ng kursong AB Masscom sa FEU at MFA in Creative Writing sa Dela Salle University. Magpapatuloy rin ako para sa aking doctorate degree sa Ateneo De Manila University, para sa pangarap kong magkatitulo ang pangalan at para na rin sa pangarap kong makapagpatayo ng kolehiyo sa bayan namin sa Mogpog, Marinduque. Minsan na ring nai-feature ang life story ko sa RATED K ni Ms. Korina Sanchez over Channel 2. Ako rin ay isang artista sa teatro, pelikula at telebisyon pati na rin ang aking dalawang anak. Kasama ako sa second batch ng mga Filipino talents na ipinadala upang lumaban sa Hollywood, California para sa WCOPA o World Championships of the Performing Arts; ang worldwide talent competition kung saan ang unang nanalo mula sa ating bansa ay si Mr. Jed Madela. Nanalo ako ng gold medal sa drama at siver medal para naman sa comedy bilang kaisa-isang kalahok na Pilipino para sa acting category. Ako ay isang single parent at contract star ng Viva Films ang panganay kong anak na si Anna Luna. Ang pangalawa ko namang anak na si Antonio Luna ay nasa second year high school under SPED Department, mayroon siyang ADHD. Ang dalawa kong anak ay solo kong inaaruga at pinag-aaral simula pa noong maliliit pa sila. Iniwan kami ng kanilang ina halos anim na taon na ngayon. Wala akong karelasyon sa matagal nang panahon, upang maitutok ko ang atensyon at pagmamahal sa aking dalawang anak at sa aming negosyo.
Namatay ang tatay ko nang maaga at bilang panganay na anak sa mga lalaki ay naiwan sa akin ang responsibilidad na pag-aralin at pagtapusin ko ang tatlong mga kapatid ko sa college. Ang
dalawa ay parehong nakatapos ng kursong Management sa FEU, Manila, ang isa naman ay Masscom sa FEU, Manila rin. Nang mamatay ang tatay ko ay halos isinigaw ko sa kanya ang mga katagang ito "Hayaan mo tatay, kahit wala ka na at kahit may mga anak na ako, ay tutuparin ko pa rin ang pangako mo noon kay nanay na ipagpatayo siya ng malaking bahay", at ipinagpatayo ko si nanay ng bahay na nagkakahalaga ng mahigit tatlong milyong piso, regalo ko kay nanay.
Friends, I am very determined to share with you thoughts and exposures I have experienced so far, especially with the youth of today's generation. Technology via the internet can literally connect us together, wherever you are. It is truly an honor to serve you through this humble way. Please write me and your concerns be heard by me. Again, as I have mentioned in my earlier initial message, we are free to create dreams because it's FREE. Poverty is definitely not a hindrance to succeed in life. Go on, search for your stars! Pilitin ninyong maging proud ang family nyo sa inyo at lalu na ikarangal nyo ang inyong sarili. Para magpakilala nang husto sa inyo ay heto ang ilan sa mga pinagdaanan ko sa buhay:
Pangatlo sa pitong anak ng isang magkakalesa at magtitinda ng gulay sa palengke. Pagka-graduate ko sa high school ay lumuwas na ako sa Maynila para makipagsapalaran. Sa kagustuhan kong makapag-aral ng college ay pinasok ko ang ibat-ibang trabaho sa edad na 16 nag janitor ako, nagtinda ng tickets ng sweepstakes, nagroom boy sa isang massage parlor, nag messenger, naging library clerk sa La Salle Taft, nagtrabaho bilang service crew sa McDonalds, Landmark, nag service crew sa Wendy's sa Sta. Mesa, naging marketing executives sa tatlong iba't-ibang courier companies hanggang makapagtayo ng sariling courier/forwarding company; ang RML Courier Express Int'l Corp., na ngayon ay 13 years nang nagbibigay ng trabaho sa humigit kumulang pitumpung empleyado nito. Nakapagtapos ako ng kursong AB Masscom sa FEU at MFA in Creative Writing sa Dela Salle University. Magpapatuloy rin ako para sa aking doctorate degree sa Ateneo De Manila University, para sa pangarap kong magkatitulo ang pangalan at para na rin sa pangarap kong makapagpatayo ng kolehiyo sa bayan namin sa Mogpog, Marinduque. Minsan na ring nai-feature ang life story ko sa RATED K ni Ms. Korina Sanchez over Channel 2. Ako rin ay isang artista sa teatro, pelikula at telebisyon pati na rin ang aking dalawang anak. Kasama ako sa second batch ng mga Filipino talents na ipinadala upang lumaban sa Hollywood, California para sa WCOPA o World Championships of the Performing Arts; ang worldwide talent competition kung saan ang unang nanalo mula sa ating bansa ay si Mr. Jed Madela. Nanalo ako ng gold medal sa drama at siver medal para naman sa comedy bilang kaisa-isang kalahok na Pilipino para sa acting category. Ako ay isang single parent at contract star ng Viva Films ang panganay kong anak na si Anna Luna. Ang pangalawa ko namang anak na si Antonio Luna ay nasa second year high school under SPED Department, mayroon siyang ADHD. Ang dalawa kong anak ay solo kong inaaruga at pinag-aaral simula pa noong maliliit pa sila. Iniwan kami ng kanilang ina halos anim na taon na ngayon. Wala akong karelasyon sa matagal nang panahon, upang maitutok ko ang atensyon at pagmamahal sa aking dalawang anak at sa aming negosyo.
Namatay ang tatay ko nang maaga at bilang panganay na anak sa mga lalaki ay naiwan sa akin ang responsibilidad na pag-aralin at pagtapusin ko ang tatlong mga kapatid ko sa college. Ang
dalawa ay parehong nakatapos ng kursong Management sa FEU, Manila, ang isa naman ay Masscom sa FEU, Manila rin. Nang mamatay ang tatay ko ay halos isinigaw ko sa kanya ang mga katagang ito "Hayaan mo tatay, kahit wala ka na at kahit may mga anak na ako, ay tutuparin ko pa rin ang pangako mo noon kay nanay na ipagpatayo siya ng malaking bahay", at ipinagpatayo ko si nanay ng bahay na nagkakahalaga ng mahigit tatlong milyong piso, regalo ko kay nanay.
Sunday, July 11, 2010
Welcome Everyone!
July 12, 2010
Everyone,
Just woke up this morning realizing the urge to share my great thoughts and inspirational messages and advices with everyone, especially the YOUTH. This country needs some individuals who can be passionate enough, without any political motivations, to be bridges of motivations and inspirations in going triumphantly with life. Through my humble accomplishments, in my own little ways, please allow me to share my thoughts and even experiences with you, and let us hope. Just hope that they could be of inspirations with you. May this simple act be our bridge together and I would expect and pray to be with you in your journeys to success. Maraming salamat at aasahan ko ang mga mensahe ninyo. Basta tandaan nyo, walang imposible sa taong nagsusumikap na hindi nakakatapak nang ibang tao at madalas tumatawag sa maykapal. Lalung hindi sagabal ang kahirapan para mangarap at magpumilit tuparin ang mga pangarap, upang makatulong sa sarili, sa pamilya at sa kapwa tao. Kaya n'yo yan anuman ang pinagdadaanan ninyo. Kaya natin ito! God bless everyone and see you with your messages!
Everyone,
Just woke up this morning realizing the urge to share my great thoughts and inspirational messages and advices with everyone, especially the YOUTH. This country needs some individuals who can be passionate enough, without any political motivations, to be bridges of motivations and inspirations in going triumphantly with life. Through my humble accomplishments, in my own little ways, please allow me to share my thoughts and even experiences with you, and let us hope. Just hope that they could be of inspirations with you. May this simple act be our bridge together and I would expect and pray to be with you in your journeys to success. Maraming salamat at aasahan ko ang mga mensahe ninyo. Basta tandaan nyo, walang imposible sa taong nagsusumikap na hindi nakakatapak nang ibang tao at madalas tumatawag sa maykapal. Lalung hindi sagabal ang kahirapan para mangarap at magpumilit tuparin ang mga pangarap, upang makatulong sa sarili, sa pamilya at sa kapwa tao. Kaya n'yo yan anuman ang pinagdadaanan ninyo. Kaya natin ito! God bless everyone and see you with your messages!
Subscribe to:
Posts (Atom)